Eclecticus

Eclecticus

Eclecticus is mijn centrum voor onafhankelijk onderzoek, belangeloos advies, excellente educatie en kostenbesparende preventie

Als Eclecticus verricht ik studie en onderzoek vanuit de unieke multidisciplinaire combinatie van:

  • Sociale- en Fysische Geografie
  • Culturele Antropologie
  • Authentieke Haptonomie
  • Eclectische Filosofie
  • Universele Spiritualiteit

Mijn persoonlijke kernkwaliteiten zijn:

  • Affectiviteit
  • Authenticiteit
  • Verbeeldingskracht
  • Waarheidsvinding
  • Excellentie
  • Wijsheid
  • Ethiek
  • Belangeloosheid

Wat is een Eclecticus?

Een Eclecticus is een wijsgeer of filosoof die zich niet aan een bepaald stelsel bindt, maar van verschillende stelsels datgene uitkiest wat hem het beste dunkt en dat versmelt tot iets nieuws.

Als Eclecticus verbind ik mijn 8 verschillende professies naadloos met elkaar:

  • Adviseur
  • Antropoloog
  • Filosoof
  • Geograaf
  • Haptonoom
  • Leraar
  • Onderzoeker
  • Schrijver

Het eclectische erfgoed

Het Eclecticisme is de handelswijze van de eclecticus om denkvormen, werkwijzen, stijlen en/of motieven van het voorgeslacht of van anderen over te nemen en dat te versmelten tot iets nieuws.

In de latere Griekse filosofie ontstond het Eclecticisme uit de onderlinge strijd van de vele scholen, die tot een vermenging van de opvattingen leidde. Vooral bij de latere aanhangers van de Academie en de Stoa traden eclectische tendensen op. Zo waren de grote meesters van de Midden-Stoa, Panaitios en Poseidonios, typische eclectici. Dit was ook het geval met Karneades, de stichter van de Nieuwe Academie.

Bij de Romeinen beschouwde Seneca zich als stoïcijn, maar hij pronkte ook graag met zijn eclecticisme. Cicero was een eclectisch academicus. Gedurende heel de Romeinse keizertijd waren de meeste filosofen eclectisch; pas met het neoplatonisme ontwikkelde de oudheid een laatste, oorspronkelijke filosofie, maar deze was in de grond ook nog eclectisch.

In de moderne tijd kan men Leibniz als een eclecticus beschouwen. Hij meende dat praktisch alle stelsels ten slotte met elkaar konden worden verzoend, indien er bepaalde correcties in werden aangebracht.

De filosofen van de Verlichting waren in hoofdzaak eclectisch. Met Cousin ondervond het Eclecticisme grote bijval in de eerste helft van de 19e eeuw in Frankrijk. Cousin meende een brug te kunnen slaan tussen het empirisme van Hume en de metafysiek van Schelling en Hegel. In feite huldigde hij een vervlakt spiritualisme en verwierp hij het sensualisme en het materialisme.

Het Eclecticisme wordt in ongunstige zin gebruikt als de filosofie geen eenheid vormt en in feite bestaat uit losse brokstukken van gedachten.

Het Eclecticisme in de gezondheidszorg

Men spreekt van eclectische therapie als de therapeut zich niet tot één stroming beperkt maar uit de verschillende stromingen die elementen of technieken kiest die het best passen bij de cliënt of het probleem. In de gezondheidszorg wordt over het algemeen voor een eclectische therapie gekozen.

 

 Eclectische Verbeeldingskracht

Home